1- خداوند متعال هدف از خلقت را در آیه ۲۵ سوره مبارکه حدید " قائم به قسط شدن مردمان " بیان میفرماید. به شهادت تاریخ هم با ارسال انبیاء و اولیاء هنوز چنین امر مهمی تحقق نیافته. لازمه این مهم رشد یافتن مردم است. انبیاء برای ارشاد (رشد دادن و تربیت) مأموریت داشتند و در ادامه آنها هم تکلیف بر دوش عالیترین روشنگران افکار یعنی آل محمد (ص) و بعد هم عالمان است.
2- در حدیث معراج پیامبر (ص) از انبیاء سلف میپرسند که چطور شد به نبوت مبعوث شدید؟ گفتند ما به ولایت شما و امیرمؤمنان ایمان آوردیم (در عالم ذرء) و خدا ما را به رسالت برانگیخت. بعد در ادامه حدیث چنین است که آنها در مرحله اول ایمان آوردند و نبی شدند. آنها که در مرحله دوم اقرار کردند، شیعیان حقیقی هستند. پس شیعیان واقعی همانا کسانی هستند که در راه رشد دادن مردمان و نیل به هدف خدا از خلقت گام برمیدارند.
3- این تلاش و کوشش هم همه مقدمه است تا در آخرالزمان و با ظهور حضرت خاتم الاوصیاء تحقق میابد. پس هر امری که مانع شود، یعنی مانع رشد ابناء بشر باشد، مانع و عایق ظهور امام زمان ارواحنا فداه است.
اگر بپذیریم که و واضح و مبرهن است که تلاش امام موسی صدر در راستای این هدف مقدس الهی بوده، که بوده. پس لاجرم فقدان ایشان سنگ اندازی در نزدیک شدن به ظهور امام زمان علیه السلام است.
اینجاست که به فرمایش جناب عقل حادی عشر، استادالبشر مرحوم خواجه نصیرالدین طوسی (رضوان الله تعالیٰ علیه) میرسیم که فرمود: " الغیبتهُ منا " غیبت امام زمان از ماست.
ماییم که پیشوایان و بزرگان را که میتوانند ما را در مسیر هدایت رهنمون سازند، رها میکنیم.
معین الدین محمد