اتحاد کلمه و وحدت نیروها و افزایش توان فقط برای این نیست که این موارد بزرگ‌ترین هدف‌های دینی‌اند، یا آنکه وصیت پیامبر عظیم‌الشأن ماست، بلکه این مسائل با تمامیت زندگی ما و کرامت ما و وجود نسل‌های ما مرتبط است و خودْ مسئله‌ای حیاتی است. این اتحاد کلمه نباید فقط به صورت یک شعار یا جملۀ زیبا جلوه‌گر شود، بلکه باید در تار و پود اندیشه و احساس ما، در فکر ما، در تپش قلب ما و در راه و روش ما خودنمایی کند. این وحدت رکن اساسی برای آینده است.
این اتحاد جز با بذل عنایت فکری و، در پی آن، با اهتمامی که از سر اعتقادی قلبی باشد و کوشش برای تحکیم آن به‌دست نمی‌آید. اگر چنین شود، وحدت حقیقی بنیان گذاشته می‌شود و استوار می‌گردد و نمونه و الگویی پدید می‌آید که می‌توان بدان اقتدا کرد. امام موسی صدر.کتاب نای ونی.
مقاله در راه وحدت مسلمانان. بند ۵۱۳
- ۹۴/۱۱/۰۸